Al heeft het 'sacrament van het vormsel ontvangen' niets met verdienste of prestatie, met kennen of met kunnen te maken, toch richten we ‘catechese’ in naar aanleiding van dat vormselsacrament. Geen opleiding, wel een inleiding.

Hoe wij op weg gaan met gezinnen die met de vraag naar het vormsel aankloppen, die tocht is bij ons anders (en altijd weer anders) dan in andere parochies. Met alle catechisten zoeken we telkens weer naar manieren die zinvol zijn en die ons samen met de parochiegemeenschap deugddoend op stap laten gaan.

De meeste catechesemomenten zijn bedoeld voor ouders en kinderen, en gaan door voor alle kinderen van alle kerkplekken samen.
Zo kwamen we bijvoorbeeld nog een laatste keer samen op 21 april in de kerk van De Pinte. Die ochtend was er eerst een catechetisch moment over de zalving, en vervolgens vierde iedereen de zondagsviering (met niet toevallig enkele liederen die ook in de vormselviering terugkomen…)

(klik op een foto voor een groter exemplaar)

Het gebeurt dat er eveneens per kerkplek (in kleinere groep) een catechesemoment in de week doorgaat. Een impressie van zulke momenten vind je hier.

Een woord van dank aan alle catechisten (wonderwijzers!) die al zoveel jaar met vormelingen op weg gaan.

Proficiat aan de vormelingen. Nu al, want het feest begint met de vraag naar dat sacrament.

En alsof het nog maar ‘daarnet’ was dat die jongeren ten doop werden gehouden, nu -het eerste leren gehad en popelend om uit te vliegen- wordt hen opnieuw een hand boven het hoofd gehouden, vernieuwen ze zelf hun doopbeloften en ontvangen ze dat zalvend gebaar dat doet blinken. En dat is goed. Een mens hoopt immers levenslang op een teken. Een teken nu en dan. Om te weten en te voelen dat het hem goed mag gaan, en dat hij opgenomen is in een verhaal van God die meegaat met mensen...