Zoals koffie bij de ochtend, zo hoort Maria bij de meimaand. Voor velen is ze echter jaar-in-jaar-uit tot steun en toeverlaat.
Op onze parochie proberen we de meimaand ook ‘Mariamaand’ te laten zijn. Een Marialied op het einde van elke viering, extra bloemen voor haar beeld of icoon in de kerken, en zoals jaarlijks: een Mariaviering.
We kwamen samen op vrijdagavond 23 mei aan de grot schuin tegenover de kerk van Deurle. En uur als een eiland. Van nederigheid, van dankbaarheid, van ontvankelijkheid, van gebed, van wat stilte en een lied.
En al hadden we geen parasol nodig, gelukkig ook geen paraplu. Meer nog: de zon zong stillekes mee tussen de bomen. Veerle schrijft erover in het parochieblad: “De zon scheen, een koude noorderwind was gaan liggen. Stemmig was het aan de grot van Deurle. Verscholen achter de gebouwen kwam je in een oase van groen terecht. Schaduwvlekken en zon speelden met elkaar en gaven het geheel een zomerse warmte. Het was een stil verwijlen bij Maria, samen, verbonden met elkaar.”