40 dagen lang hebben we dat niet gezongen (als een lange ingehouden adem). Maar in zo een paasviering vliegen uiteindelijk de Alleluia’s in het rond. Een alleluia valt nochtans niet zomaar uit de lucht. Die heeft een ‘grond’. Dat wil zeggen ‘een diepte’. Dat wil ook zeggen: een ‘achtergrond’; een verhaal. En dat is hetgeen dat ene paasverhaal (dat zegt dat een kruis niet en nooit het laatste moet zijn) ons opnieuw kon vertellen, en doen kijken, bidden, zingen, vieren…