Parochie; een gemeenschap van mensen

Parochie niet meer als ‘heer des huizes ’,
wel als ’gast en de vreemdeling ’.

Vertellen waar een parochie voor staat is niet zo eenvoudig. Het is niet omdat het kerkgebouw in het centrum van het dorp staat, dat het leven van mensen zich daar ook afspeelt. Vroeger was dit wel zo –de kerk en de parochie was toen ‘bodembedekkend’– nu is dit niet meer zo, en we vinden dit ook niet erg.

De gewijzigde situatie biedt ons de kans om te begrijpen dat onze vitaliteit niet uitgedrukt kan worden in curven of statistieken, maar in de dynamiek van het evangelie.
Ook 'nieuwe parochie' -waarin gevraagd wordt samen te werken en over de grens van de kerkplek heen te vieren- bestaat in die zin nog steeds uit die bescheiden, gastvrije, open en hopelijk ook authentieke gemeenschap die zich aangesproken voelt en uitgedaagd blijft weten door Jezus van Nazareth en door Zijn Blijde en Bevrijdende Boodschap.

In wat anderen schrijven herkennen we wat we als parochie proberen zijn. De woorden van Ernest Henau bieden schutting:

“We worden als parochie uitgenodigd
om dezelfde onmachtspositie in te nemen
als die van waaruit Jezus verkondigd heeft:
niet vanuit de verzekerde positie van de heer des huizes,
maar als de gast en de vreemdeling
in het huis van de tollenaars Mattheüs en Zacheüs,
in het huis van Lazarus en de schoonmoeder van Simon,
aangewezen op de goedwilligheid, de vriendelijkheid
en gastvrijheid van hen die Hem aan tafel nodigen…”

Dat is de parochie die we proberen zijn en zo willen we ons graag laten kennen:

Dat handjevol mensen dat gaat staan in de kring rond Jezus omdat ze geloven en ervaren dat zijn evangelie Blijde Boodschap is ook voor deze tijd, ook voor deze wereld.

Mensen die de handen in elkaar slaan en jaar na jaar blijven werken aan een gemeenschap en een wereld dichtbij en veraf.

Soms ook eens niet meer weten hoe het verder moet, met de handen in het haar zitten het willen opgeven, ontgoocheld en ontmoedigd zijn. Maar dan ervaren en weten dat er nog anderen zijn die je de hand willen reiken, die je op handen dragen. Behoedzaam en teder.

Een kring van mensen die geloven dat leven meer is dan wij kunnen zien als zij liefde in zich dragen en leven met open handen.

Samen ook de handen vouwen, bidden, danken en vieren dat God begaan is met mensen hoe-dan-ook. Mensen door Hem aanvaard, gekend en bemind.

Zo’n geloof samen mogen beleven doet deugd, laat en doèt leven en maakt parochie.

Misschien voel je je ook geroepen om een van de werkgroepen van De Pinte, Zevergem, Latem of Deurle te leren kennen en ... als vrijwilliger te vervoegen ? Neem dan gerust contact op via het contactformulier. Scholing of vorming is absoluut niet nodig. Dat je er graag bij wilt zijn of bent, maakt ons al blij en maakt jou tot ‘deel van…’